Farm Review – Old House Journal

12 Μαρτίου, 2023 0 By admin

Το Farmland είναι στο DNA του αρχιτέκτονα τοπίου του Σικάγο Doug Hoer. Έχει μια έμφυτη σύνδεση που πηγαίνει πιο βαθιά από σειρές καλλιέργειες και μπουκάλια προϊόντων. Γνωρίζει τη συγχώνευση της γης και πώς οι θάμνοι μπλέκονται για να κρατήσουν έξω τον άνεμο, ενώ τα μεγαλοπρεπή σκιερά δέντρα απλώνουν τα άκρα τους στο ανοιχτό λιβάδι.

Ένα άλσος με πλατάνια προσφέρει σκιά στα γαϊδούρια. 250 ορτανσίες δημιουργούν έναν φράκτη δίπλα στον αχυρώνα.

Τα αγροκτήματα είναι περίπου ο τρόπος με τον οποίο οι είσοδοι τους μας επιτρέπουν να γλιστρήσουμε σε μια σκηνή, υπονοώντας τη βύθιση που θα έρθει. Τα αγροκτήματα ορίζονται από τους φράχτες και τους πέτρινους τοίχους που χωρίζουν τον χώρο, στέλνοντάς μας ασφαλείς και αβλαβείς όπου πρέπει να πάμε, ενώ προστατεύουν τα ζώα που εκτρέφονται από τη γη. Μεγαλωμένος σε ένα αγρόκτημα στα Μεσοδυτικά, ο Doug Hoer (προφέρεται “κουνέλι”) γνωρίζει από έξω τα μέσα και τα έξω της γεωργικής γης.

Για να γειώσει ένα υπάρχον θερμοκήπιο και οπωρώνα, ο Hoerr Schaudt πρόσθεσε πέτρινους τοίχους και ύψωσε κέδρους.

Αλλά κάθε φάρμα είναι διαφορετικό. Συχνά οι απόηχοι του παρελθόντος σβήνουν με τον καιρό. Αυτή ήταν η περίπτωση το 2009 όταν η Hoerr Schaudt, μια διεθνώς αναγνωρισμένη εταιρεία σχεδιασμού τοπίου, επικοινώνησε από τους ιδιοκτήτες ενός αγροκτήματος 60 στρεμμάτων στο Ρόουντ Άιλαντ. Ο Hoerr Schaudt σχεδίασε δημόσια πάρκα καθώς και οικιστικά συγκροτήματα σε όλη τη χώρα, αλλά ο διευθυντής Hoerr δεν έχασε ποτέ την ευνοϊκή του θέση για τις φάρμες εργασίας. Δεν δίστασε πριν πετάξει σε μια πτήση προς τα ανατολικά. «Έπρεπε να δω αν το έργο ήταν κατάλληλο», λέει ο Hoer για το αρχικό βήμα. Τη στιγμή που είδε τον στάβλο του γάιδαρου που χαιρέτησε τους πάντες κατά την άφιξη, ήταν στο πλοίο.

Τα μη ανθεκτικά φυτά σε γλάστρες διαχειμάζουν στο θερμοκήπιο. υπερυψωμένα κρεβάτια κέδρου κρατούν λουλούδια για κοπή.

Ο Χορ είχε πολλούς λόγους για να αποδεχτεί αυτή την πρόκληση. Το πιο σημαντικό ήταν οι κοινοί στόχοι και η άμεση συμφωνία μεταξύ όλων των συμμετεχόντων στο έργο. «Θέλουμε να διατηρήσουμε τη γη προσγειωμένη», είπαν οι ιδιοκτήτες σπιτιού, εξηγώντας την απόφαση να ανακαινίσουν το τμήμα τους ενός συγκροτήματος που ανήκει στην οικογένεια εδώ και δεκαετίες. Η προσέγγισή τους, επιπλέον, ήταν να εμβαθύνουν στην ιστορία της φάρμας, πέρα από το χρονικό πλαίσιο της κληρονομιάς τους. «Ο στόχος ήταν να συνδεθεί αυτή η γη με αυτό που ήταν πριν από εκατό χρόνια», λέει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. «Θέλαμε η γη να ξαναβρεί την ψυχή της».

Οι αρχιτέκτονες τοπίου δημιούργησαν μια χειραψία μεταξύ του σπιτιού και της γης: μια ταράτσα με πέτρα που συνδυάζεται με τριαντάφυλλα «The Fairy» και λουίζα «Homestead Purple».

Ήθελαν επίσης να εξατομικεύσουν τον χώρο. Αν και η ιδέα της φάρμας είναι αναπόσπαστο στοιχείο σε κάθε στοιχείο και τη μεγάλη εικόνα, οι ιδιοκτήτες σπιτιού είναι βαθιά ερωτευμένοι με τους κήπους. Αυτή η τάση αντανακλάται σε ολόκληρο το τοπίο τους – αν και με μια γειωμένη περιστροφή. Η διαμονή στο Ηνωμένο Βασίλειο ενίσχυσε την ανάγκη τους για γεμάτα λουλούδια σύνορα, μονοπάτια απομόνωσης, εκτός από τα παρτέρια και τους θάμνους που αφθονούν γύρω από την ανακαινισμένη αγροικία και την εξοχική κατοικία επισκεπτών. Αυτό το χαριτωμένο χαρακτηριστικό δίνει προσωπικότητα σε αυτό το ακίνητο. Οδηγεί επίσης στον απώτερο στόχο του, χρησιμοποιώντας κάθε λουλούδι στο χώρο ανάπτυξης για επικονιαστές. «Θέλουμε αυτή η γη να μοιραστεί τα κεφάλια και τις καρδιές μας», λέει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, συνοψίζοντας την προσέγγιση γιν και γιανγκ της γεφύρωσης της διατήρησης και της οραματικής διαχείρισης. «Θέλουμε να κάνουμε περισσότερα και να διευρύνουμε τον ορίζοντα».

Ένας αναδρομικός, ρομαντικός κήπος εξοχικής κατοικίας, πυκνός με ανθισμένα μονοετή και πολυετή φυτά, μαλακώνει τον ξενώνα.

Ο Nick Fobbs είναι ο συνεργάτης του Hoerr Schaudt που εξέτασε με επιδεξιότητα και σχολαστικότητα τις λεπτομέρειες σε όλο το έργο. Εξηγεί τις φάσεις μετασχηματισμού για ένα έργο που κοιτάζει προς τα πίσω και προς τα εμπρός στο χρόνο: «Για να κάνουμε το ακίνητο ξανά αγρόκτημα, έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο από φράχτες αγροκτήματος και τοίχους από πέτρες». Περιγράφοντας το σχέδιο, λέει , ότι αποκαλούν το μονοπάτι που συνδέει την κυκλοφορία των πεζών “σπονδυλική στήλη”. είναι η μόνη ευθεία γραμμή στη θέση του. Για να φτάσετε σε αυτή τη ράχη ή τον πυρήνα, ο δρόμος είχε μια ελαφριά καμπύλη S, ενώ η αρχική διαδρομή εισόδου ήταν «περισσότερο σαν μια ευθεία ράμπα», λέει ο Fobbs. Η είσοδος είναι ένα προοίμιο για μια ενισχυμένη αλλά υποτιμημένη συνολική εμπειρία.

Από την αυλή στάθμευσης, μια κεντρική «ραχοκοκαλιά» που ορίζεται από φράκτες από πυξάρι και πολυετή κρεβάτια δημιουργεί έναν άξονα.

Όταν ξεκίνησε να εργάζεται για πρώτη φορά στο σχεδιασμό κήπων τη δεκαετία του 1980, ο Hoyer πέρασε ένα σαββατοκύριακο στη Βρετανία μελετώντας με μερικούς από τους μεγαλύτερους κηπουρούς της εποχής μας, ενισχύοντας τις γνώσεις του για τις εφαρμογές φυτών, για να συμπληρώσει τη θεωρία του σχεδιασμού. Ως αποτέλεσμα, η ισχυρή, μυώδης κηπουρική βρίσκεται στο επίκεντρο του γενικού σχεδίου, ξεκινώντας από περιοχές ορατές από το δρόμο. «Όχι μόνο επαναπροσανατολίσαμε την κίνηση, αλλά και της δώσαμε μια αίσθηση μυστηρίου χρησιμοποιώντας σκυλόξυλα, τουλίπες, φλαμούρες, ροδόδεντρα και άλλα ξυλώδη φυτά. Υπάρχει μια αίσθηση αγριότητας και τυχαιότητας, παίρνοντας στοιχεία από αυτό που υπήρχε», εξηγεί ο Hor. Σαράντα φορτηγά με χειροσυλλεγμένα δέντρα παραδόθηκαν στον χώρο.

Μια αχλαδιά με πέργκολα δημιουργεί ένα κατακόρυφο στοιχείο στους τοίχους του γκαράζ.

Τα δέντρα στην ιδιοκτησία μετακινήθηκαν επίσης σχολαστικά για να επιτρέψουν σε κάθε δείγμα να γίνει τελικά ο πιο δυνατός εαυτός του. Εν τω μεταξύ, στρώθηκαν μάντρες, φυτεύτηκε περιβόλι και δημιουργήθηκαν χώροι εργασίας. Ένας αχυρώνας κειμήλιο μεταφέρθηκε από το Βερμόντ και τοποθετήθηκε σε αυτή τη γη, όπου αισθάνεται απόλυτα συνεκτική.

Οι ορτανσίες Astilbe, «Nikko Blue», τα άνθη αραβοσίτου και οι οικοδεσπότες αναπτύσσονται κάτω από cuza dogwood και amelanchiera.

Το τοπίο του Ρόουντ Άιλαντ συνεχίζει να είναι αγρόκτημα. Ένα ζευγάρι διασωθέντα μικροσκοπικά γαϊδούρια της Σικελίας ζουν εδώ για χρόνια. ένα μεγάλο χωράφι με σανό τους ταΐζει. Εμπνευσμένος από την ποσότητα των λουλουδιών που ανθίζουν τοπικά, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού εγκατέστησε ένα μελισσοκομείο με 40 κυψέλες και κατέληξε να γοητεύεται από τις μέλισσες. «Με όλα τα λουλούδια μας, το μέλι έχει μοναδική γεύση. Και μέσα από την αλληλεπίδρασή μου με τις κυψέλες, συνειδητοποίησα ότι οι μέλισσες είναι καταπληκτικά πλάσματα», επιβεβαιώνει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Το προϊόν τους ονομάζεται Bad Ass Honey. Εμφιαλώνουν 2.000 έως 3.000 λίβρες μέλι το χρόνο και το πωλούν σε όλη την περιοχή.

Το μονοπάτι προς τον αχυρώνα περιστρέφεται γύρω από κρεβάτια εχινάκειας, μαργαρίτες Shasta και ορτανσίες «Annabel».

Το έργο κέρδισε στον Hoerr Schaudt το Βραβείο Bulfinch 2022 από το Ινστιτούτο Κλασικής Αρχιτεκτονικής και Τέχνης. Το όραμα συνεχίζει να εξελίσσεται. Έχοντας συνεργαστεί με αυτό το αγρόκτημα από το 2010, η Hoerr Schaudt συνεχίζει να προσθέτει στοιχεία που επικεντρώνονται σε έναν ευρύτερο στόχο. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού συνόψισε την αποστολή του: «Στόχος μας είναι να το διατηρήσουμε υγιές. Αυτό που κάνουμε και πώς το κάνουμε επηρεάζει τον κόσμο γύρω μας».